Moet je iets van het hart over de voorbije werkdag bijvoorbeeld?
We plaatsen alle respectvolle reacties.
Je mailadres verschijnt NIET op deze site, alleen je naam of nickname.
Uiteraard kunnen we geen berichten plaatsen die echte namen van collega’s of leerlingen bevatten.
Omdat we overdag zelf voor de klas staan, kan het even duren voor je reactie wordt gepubliceerd. Alvast bedankt voor je geduld!
8 Reacties
Eerst en vooral, deze blog is een heel mooi initiatief dat ik absoluut toejuich. Het schooljaar is pas begonnen en ik heb al het een en ander meegemaakt. Ik heb al wat jaren ervaring maar ik herinner mij nog goed het eerste jaar dat ik les ging geven. Ik deed een lange interim voor een leraar die ziek was geworden. Van de ene dag op de andere was ik niet alleen een leraar maar ook een klastitularis die ook nog eens mee op buitenlandse excursie moest met jongeren die amper ouder waren dan ik. Een of twee collega’s hebben zich goed over mij ontfermd maar een aantal anderen lieten mij aan mijn lot over. Wanneer ik nu een beginnend leerkracht in mijn school ontmoet stap ik altijd op hem of haar af en durf ik te vragen hoe het gaat en of er iets is waar ik hen mee kan helpen. Ik hoop dat iedere leraar die al wat kilometers op de teller heeft dat doet. Ik vind het goed dat Ruth Lasters schrijft dat ze hoopt dat elke beginnende leraar een foutenmarge krijgt. Want het zijn net de fouten waar je het mest van leert. Maak er een mooi schooljaar van.
Dank voor je aanmoediging, Stan! En inderdaad, het hebben van een paar collega’s die je extra houvast bieden, is een enorme plus. Ik wens het iedereen toe!
Veel groeten,
Ruth
Lieve mevrouw Lasters ik heb zonet je eerlijke en rustgevende anekdote gelezen aan de beginnende leerkracht. Ik zou je via deze manier willen bedanken voor de prachtige woorden. Ik merk zelf dat voor de klas staan iets extreem complex is omdat leerkrachten vaak gezien worden als alleskunners en slechte momenten precies niet kunnen of mogen. Ik neem jouw woorden mee naar mijn stage en verdere carrière! Bedankt!
Lieve Charlotte,
Hartverwarmend om van je te horen!
Ik herinner me jou als een heel fijne, empathische leerling. En empathie is een van de belangrijkste tools van een leerkracht die het niet alleen volhoudt maar die ook plezier vindt in de job. Jij komt er dus sowieso! Dat weet ik zeker. En je doet het vast al heel goed. Vergeet niet dat je recht hebt op een ruime foutenmarge als beginnende leerkracht! Ik hoop van harte dat je collega’s en directeur je die geven. En mochten er enge krokodillen bij zijn die je die foutenmarge niet geven: weet dan dat zij in de fout gaan en niet jij!
Veel liefs,
je oude juf die heel erg trots op je is
Het was me wat, die drie jaar op de schoolbanken. Jezelf klaarstomen om te beginnen in een nieuwe sector. Nieuwe materie…nieuwe alles eigenlijk. We hebben (voornamelijk) geleerd een lesvoorbereiding te maken. Te evalueren, differentiëren, reflecteren. Klaar, afgestudeerd, GO! (pun intended here).
Alles hangt dan af waar je les geeft. Je kiest sommige parameters zelf, maar alle werkomstandigheden kan je niet voorspellen. Plots, sta je nergens met je voorkennis. De realiteit is nu eenmaal anders dan theorie. Je kijkt terug naar je opleiding en merkt duidelijk de gaten op. De uurtjes klasmanagement halen het niet, de meeste van je vakken blijken nutteloos. Je eerste maand met je leerlingen is vaak een strijd. Zij testen, jij probeert een manier te vinden om bruggen te bouwen. Eind september is er (voor mij althans) een gulden middenweg gevonden. Je kan beginnen aan je traject. Maar wacht: daar komt de leraarskamer. De eilandjes, de roddels, de stress om toch maar proberen een connectie te vormen met je collega’s. Vaak zijn zij lastiger dan je leerlingen. De volgende horde staat achter de hoek. Je directie. Wat verwachten ze van je? Hoeveel van je persoonlijke (kostbare) tijd moet je afstaan aan je school? Wat mag ik doen? Wat kan ik doen? Aan het einde van de maand krijg je je loonstrookje en je kijkt even terug naar je loopbaan in de privé. Je loon, je arbeidsvoorwaarden, je uren. Als lesgeven niet je ding is, dan snap ik de cijfers. Dan is het duidelijk waarom zoveel mensen stoppen.
Deze blog is een steentje in een rivier, maar elke dam is zo begonnen. Vraag maar aan de bevers. Bedankt voor het steentje Ruth, ik leg er graag een steentje naast.
Het bovenstaande lijkt misschien geschreven uit een bron van negativiteit, maar het is vaak wel de realiteit. Als we dingen willen veranderen, mogen we die nooit uit het oog verliezen. Alles komt goed……..wanneer we er samen aan werken.
Thanks!
Beste ‘Groentje voor de klas’
Heel veel dank voor je reactie! Het is allemaal heel herkenbaar wat je schrijft.
De struggle in de klas en ook het feit dat je een plaats moet vinden binnen het hele team.
Het is erg uitputtend in het begin en je eerste loon staat inderdaad absoluut niet in verhouding tot de geleverde inspanningen. Maar je doet dapper door en elke week gaat het wat beter, voel je de grond onder dat schoolbord wat vaster worden, wat steviger. Ook dan blijft het een complexe job, maar je staat daar toch maar. Zo nu en dan vang je in je klas een glimlach op van een jongere voor wie je een echt verschil maakt. Dat geeft je kracht. Dat doet je alles in perspectief plaatsen.
Heel veel goede moed en dank voor je mooi verwoorde reactie! Dank om mee te bouwen aan die belangrijke dam tegen overspannenheid en voor werkvreugde.
Ruth
Dag Ruth,
Steeds inspirerend, je blogposts.
Mijn blunder:
In het najaar van 1998, bij mijn tweede job, bij DVV in Brussel, moest ik met de postkar rondrijden in heel het gebouw, en op een zekere dag, ik was niet goed wakker, reed ik de dure staande lamp van de Voorzitter van het Directiecomité omver, de lamp was stuk en enkele dagen later had ik een bloedneus (letterlijk) en druppelde mijn neus bloed bij vertrouwelijke documenten van dezelfde persoon. Gevolg, enkele weken later, krijg ik mijn C4 op het einde van mijn proefperiode. Al bij al, was ik blij dat deze job snel achter de rug was, want was geen leuke ervaring.
Nog veel succes met de blog en alles, Ruth.
Dank voor deze oprechte getuigenis over wat ons allemaal bindt: menselijke feilbaarheid.
Hartelijke groeten!
Mevrouw U staat voor het bord