Berlinerboldag

Vandaag hield ik weer een Berlinerboldag. Dat is de dag waarop ik al mijn flaters van het voorbije jaar loslaat terwijl ik heel bewust in zo’n heerlijk beignetgebakje met vanillepudding bijt.

Het ritueel is ontstaan nadat ik enkele jaren geleden een Boule de Berlin van mijn balkonreling liet vallen (met bordje en al 😊). Hij kwam met een vreselijke smak en gerinkel terecht op het balkon van mijn vorige onderbuurvrouw die er niet mee kon lachen. Moord en brand schreeuwde ze, alsof ik moedwillig een asbak vol gloeiende sigarettenpeuken op haar had leeggekieperd. 

Sindsdien staat de Berlinerbol voor mij dus symbool voor de kortstondigheid van schaamte om een flater. Ik moet maar een Boule de Berlin in een bakkersetalage zien liggen om weer te beseffen dat zelfs de schaamtelijkste voorvallen die op dat moment echt onoverkomelijk lijken, na een tijd gewoon ervaringen worden waar best mee te leven valt.

Elk jaar haal ik op 8 november twee Berlinerbollen bij mijn favoriete bakker. Ik som eerst al mijn flaters van het voorbije jaar op in bijzijn van mijn man die daarna zijn blunders aan mij vertelt. Vervolgens bijten we plechtig in het gebakje. We eten met kleine hapjes. Het trage kauwen symboliseert natuurlijk het moeilijke proces van zelfvergeving. 😊

Een willekeurige greep uit mijn persoonlijke collectie van flaters (over de jaren heen):

-Een beladen mail over een leerling die bedoeld was voor de leerlingbegeleiding per ongeluk naar die leerling zelf sturen. 

-Inkt morsen op een peperdure designtafel

Ik had de eer om samen met de toenmalige Antwerpse stadsdichter, Peter Holvoet-Hanssen, op te treden in het Paleis aan de Meir. Een kunstenaar had speciaal voor die gelegenheid een prachtig bureau ontworpen dat daar zou worden geveild. Het was de bedoeling dat wij, dichters, zaten te schrijven aan dat bureau onder het oog van het publiek. Ik duwde zo hard op mijn pen dat de inkt door het onderliggende papier op het peperdure houten tafelblad terechtkwam en een grote inktvlek veroorzaakte. Behoorlijk gênant want dat meubel moest nog worden verkocht. 😊

– door vermoeidheid minutenlang over de verkeerde leerling zitten praten tegen een ouder op de ouderavond.

-te vroeg, nog tijdens de aftiteling de tafel verlaten bij een televisie-interview op de VPRO, waardoor het voor het publiek én de presentator leek alsof ik kwaad was. Nee hoor, ik had alleen de afspraken over de timing niet goed geregistreerd. 😊

-tijdens een gesprek met ouders in het kantoor van de directeur een tampondoosje uit mijn jaszak laten vallen én een mandarijnenschil die ik even in mijn jas had gestopt bij gebrek aan vuilbak. 😊

-De afspraak voor een radio-interview verkeerd noteren waardoor ik het langs de telefoon moest doen (ik heb mijn hele agendasysteem erdoor veranderd, waardoor het nooit meer kan gebeuren) 😊

-zonder bril een tekst afprinten waardoor ik de verkeerde versie bleek bij te hebben toen ik daarna op een podium stond. Ik probeerde het dan maar uit mijn hoofd te doen, dat gedicht, maar dat lukte zo slecht dat ik wel door de grond kon zakken van schaamte. Ook dit zal me nooit meer overkomen. Ik check mijn materiaal nu heel grondig voor ik een podium op stap. 

In elk geval, de Berlinerbol was ook dit jaar weer overheerlijk. 😀

Welke (professionele of andere) flater kan jij jezelf maar moeilijk vergeven? Vertel het hier! 

Nog een fijne dag of avond verder en laat de burn-out-vampier je niet bijten! Niet in je hals, niet als je voor de klas staat en al zeker niet ‘s nachts. 😉

Ruth